Het resultaat is een compacte zwemvijver met een opmerkelijke ronde moeraszone. Een knap staaltje vakmanschap van zowel de tuinarchitecten als het aanlegteam van het bedrijf.

Tuinen Desoete kwam al enkele malen bij de klant over de vloer voor het onderhoud van de tuin, toen de vraag naar een functionele waterpartij in een prominente hoek van de tuin ter sprake kwam. “Hoewel de zone in kwestie zich vlak naast woning en terras bevond, lag ze er al enige tijd wat verwaarloosd bij”, herinnert tuinarchitect Steven Dejong zich. “Daar wilden de bewoners de mogelijkheid creëren om op warme dagen verfrissing te vinden, zonder daarvoor de hele tuin opnieuw te moeten aanpakken.”

Het bestaande tuinontwerp werd vooral gekenmerkt door organisch gevormde graspaden en afgeronde plantenbedden. “Een klassieke rechthoekige zwemvijver zou deze dynamiek verstoord hebben”, aldus Dejong. “Daarom besloten we om de rechthoekige zwemkuip langs drie zijden te omgeven met een uitgebreide moeraszone, waarvan de randen mooi de originele afgeronde vorm volgen.” 

“De wanden van de zwemkuip liggen aan alledrie die zijden lager dan het wateroppervlak, en we lieten ook de stapstenen die vaak tussen zwem- en moeraszone geplaatst worden bewust achterwege. Op die manier loopt het water ongestoord over beide zones heen en verdwijnt de rechthoekige vorm van de zwemkuip volledig naar de achtergrond.” 

Rondom de eivormige zwemvijver heen vullen geraniums, anemonen en andere bloeiende planten de rest van de oorspronkelijke cirkelvormige zone op.

De zwemkuip werd opgetrokken uit betonstenen; de omliggende moeraszone uitgegraven en uitgeplakt met stabilisé. “Om de grens tussen de zwemvijver en de omliggende plantenbedden zo subtiel mogelijk uit te werken, werkten we de vierde zijde van de zwemkuip – deze die niet aan de moeraszone grenst – af met Wirtzboordstenen, en zorgden we ervoor dat ook de moeraszone een uiterst fijne boord kreeg.” 

Een perfecte waterpas uitvoering was essentieel om het bijna onzichtbare aspect van de boorden te bewerkstelligen. “Mocht de rand ergens wat hoger komen, dan zou die natuurlijk meteen boven het wateroppervlak uitsteken. Een bijkomende moeilijkheid was bovendien dat het terrein zelf niet waterpas lag. Die kleine niveauverschillen moesten we dus op een andere manier wegwerken. Dat deden we met de omliggende plantenbedden. Alles lijkt nu mooi organisch in elkaar over te lopen. Om ook het niveauverschil tussen terras en zwemvijver vlot te overbruggen, voorzagen we daarnaast nog een extra houten platform.”

De waterdichtheid van moeraszone en kuip wordt gegarandeerd door een polyesterafwerking. “Op een cementgebonden ondergrond hecht zo’n afwerking perfect, en zeker bij speciale vormen biedt ze extra zekerheden. Het is immers geen folie die je moet versnijden en waarvan je de naden vervolgens moet dichten. De waterkering wordt laag na laag opgebouwd uit polyester enerzijds en glasvezel anderzijds. Je kan ze als het ware schilderen, waardoor de ronde vormen én bijvoorbeeld ook het kleine zwembadtrapje probleemloos waterdicht gemaakt worden.”

In vergelijking met het zwemgedeelte, dat zes bij drie meter meet, neemt de moeraszone bij deze zwemvijver relatief veel oppervlakte in. “Bij een zwemvijver die net zoals hier volgens het downflowprincipe gebouwd wordt, gaan wij doorgaans uit van één derde moeraszone en twee derde zwemgedeelte. In dit geval ligt de verhouding inderdaad nog wat hoger, wat ons toch nog wat extra vrijheid gaf bij de opbouw van de filter. Net als bij andere projecten maakten we daarvoor gebruik van verschillende kalibers lava en het zuiverende zwemvijversubstraat Clinopti, maar vooral naar beplanting toe konden we vrijer selecteren en combineren.”