Hoe Maaseik de groene poort tot België wil worden

In de rubriek Stad in de Kijker laten we in elke editie een stads- of gemeentebestuur aan het woord en polsen we naar de initiatieven die genomen worden om natuurbeheer, groen en biodiversiteit te versterken. Zo nam de stad Maaseik de gelegenheid te baat om de in onbruik geraakte ziekenhuissite in het oosten van het stadscentrum te ontmantelen en tot parkzone te herbestemmen. Een initiatief om niet alleen meer groen in het centrum te krijgen, maar ook de connectie met de Maas te versterken, klinkt het bij schepen Edgard Stijven en verantwoordelijke Groenbeheer Marc Roussard.

Dat de Maas een belangrijke rol speelt in het landschap van Maaseik, is een evidentie. Gelegen op de linkeroever, dankt de stad namelijk niet alleen haar naam, maar ook haar rijke geschiedenis en recreatieve aantrekkingskracht aan de rivier. Dat is vandaag vooral ten noordoosten van het centrum duidelijk merkbaar, waar de binnenbocht van de Maas is ingericht als (water)recreatiegebied, met onder meer een jachthaven en kampeerdomein. Daar waar de Maas het dichtst aan het stadscentrum raakt, echter, is de connectie minder evident. Rond de Pater Sangersbrug vormen weginfrastructuur en bebouwing voorlopig immers nog een zekere barrière. “Daarin komt binnenkort gelukkig verandering”, vertelt schepen van Openbare Werken Edgard Stijven. “Met een aantal projecten willen we ervoor zorgen dat Nederlanders die via de brug België binnenrijden meteen zien dat Maaseik een groene stad is.”

Het grootste project bevindt zich net ten noorden van de brug. Edgard Stijven: “Toen het nieuwe ziekenhuis gebouwd werd en de structuur van het oude niet geschikt bleek voor een andere functie, werd besloten om de volledige site tot groenzone te herbestemmen. In de komende maanden worden daartoe de gebouwen ontmanteld en afgebroken, om vervolgens het grondniveau tot -30 centimeter af te graven en een groenvlakte aan te leggen. Dat zal in eerste instantie heel eenvoudig zijn, maar moet op termijn wel een levendige stadspark van twee hectare worden.”

Dat het project niet meteen zijn finale vorm krijgt, is een kwestie van timing. “Om aanspraak te maken op de subsidies voor de afbraak, moesten de werken tijdig van start gaan. Daardoor hadden we onvoldoende tijd om tot een finaal ontwerp te komen. We willen immers ook onze bewoners nauw bij het proces betrekken. Via infoavonden krijgen zij de komende maanden inspraak in hoe het park er precies uit moet zien.”

“Wat voor ons in ieder geval wel al vastligt”, sluit verantwoordelijke Groenbeheer Marc Roussard aan, “is dat er een aantal grote bomen moeten komen om het parkgevoel te creëren en dat we een verbinding aangaan met de Maas. Dat zal minstens visueel gebeuren, maar we bekijken ook de mogelijkheden om het letterlijk te doen.”

Ten zuiden van de Pater Sangersbrug, die binnenkort overigens ook zelf vernieuwd wordt, is zo’n rechtstreekse verbinding er al. De Labaerdijk vormt er een belangrijke fiets- en wandelader langs de oever van de Maas, biedt uitzicht op de historische Maaskade en de Konikpaarden die het gebied begrazen, en wordt sinds kort zelfs als trouwlocatie gebruikt. Marc Roussard: “Aantrekkingskracht heeft de plek dus al. Onze focus ligt nu vooral op een toekomstgerichte groeninrichting en extra kleur. Daarom hebben we onlangs een plukweide aangelegd, waar bewoners bloemen en kruiden voor eigen gebruik kunnen plukken.”

Om de groene poort tot België en Maaseik compleet te maken, zijn er tot slot nog plannen om de Bleumerstraat, die de Pater Sangersbrug met het marktplein verbindt, tot een groen wandelgebied te transformeren. “Maaseik heeft historisch gezien nogal veel verharding”, geeft Edgard Stijven toe. “Daarin willen we met zowel grote als kleine projecten verandering brengen.” Marc Roussard: “Naast de initiatieven rond de Pater Sangersbrug plannen we bijvoorbeeld ook in de verschillende deelgemeenten via burgeroverleg nieuwe park- en pleinzones in, we zoeken naar locaties voor de 35 klimaatbomen die we jaarlijks van de provincie Limburg krijgen, en op de kerkhoven werden onlangs nog heel wat kiezelpaden door lage, tredbestendige beplanting vervangen.” 

“En ondertussen proberen we natuurlijk ook onze bewoners verder te enthousiasmeren”, besluit Edgard Stijven. “Dat doen we via onder meer een samentuin, de mogelijkheid om een stukje groen te adopteren, en subsidies voor tegelwippen. Ook die kleine initiatieven maken uiteindelijk een verschil!”